مسعود صادقی؛ زینب بیرانوند
چکیده
هدف پژوهش بررسی تأثیر مداخلۀ مثبتنگر گروهیبر پیوند با مدرسه در دانشآموزان دختر بود. روش پژوهش شبه‌آزمایشی از نوع طرح پیشآزمون‌پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونۀ پژوهش به‌صورت نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای 60 نفر انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (گروه آزمایش ...
بیشتر
هدف پژوهش بررسی تأثیر مداخلۀ مثبتنگر گروهیبر پیوند با مدرسه در دانشآموزان دختر بود. روش پژوهش شبه‌آزمایشی از نوع طرح پیشآزمون‌پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونۀ پژوهش به‌صورت نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای 60 نفر انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (گروه آزمایش 30 نفر و گروه کنترل 30 نفر). مداخلۀ مثبتنگرگروهیدر گروه آزمایش بهمدت 8 جلسه گروهی 5/1 ساعته اجرا شد و یک ماه بعد از اتمام جلسهها آزمون پیگیری اجرا شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامۀ پیوند با مدرسۀ رضاییشریف استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد مداخلۀ مثبتنگر گروهیمیزان پیوند با مدرسه و مؤلفههای آن را در دانشآموزان دختر در مرحله پسآزمون و پیگیری افزایش داده است. براساس یافتههای پژوهش میتوان گفت مداخلۀ مثبتنگربهشیوۀ گروهی در افزایش پیوند با مدرسه در دانشآموزان دختر مؤثر بود.
