محمد ترکی زاده؛ کبری حاجی علیزاده؛ سید عبدالوهاب سماوی
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش خود بخشودگی مبتنی بر کتاب‌درمانی بر مسئولیت‌پذیری و تمایل به جبران در دانشجویان انجام شد. ابتدا با استفاده از پرسشنامه بخشش‌خود از میان 380 نفر از آزمودنی ها 40 نفر که دارای کمترین نمره های بخشش خود بودند انتخاب شده و سپس با استفاده از روش جایگزینی تصادفی به‌عنوان نمونه پژوهش در دو گروه کنترل و ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش خود بخشودگی مبتنی بر کتاب‌درمانی بر مسئولیت‌پذیری و تمایل به جبران در دانشجویان انجام شد. ابتدا با استفاده از پرسشنامه بخشش‌خود از میان 380 نفر از آزمودنی ها 40 نفر که دارای کمترین نمره های بخشش خود بودند انتخاب شده و سپس با استفاده از روش جایگزینی تصادفی به‌عنوان نمونه پژوهش در دو گروه کنترل و آزمایش (هر گروه 20 نفر) گمارده شدند. روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل بود. گروه آزمایش به مدت ده جلسه 60 دقیقه‌ای تحت آموزش خودبخششگری مبتنی بر کتاب‌درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل در این مدت هیچ آموزشی دریافت نکردند. هر دو گروه پیش و پس از مداخله به پرسشنامه‌های مسئولیت‌پذیری کالیفرنیا و تمایل به جبران وودیات و ونزل پاسخ دادند. نتایج نشان داد بین گروه آزمایش و کنترل در مسئولیت‌پذیری و تمایل به جبران تفاوت معناداری وجود داشت و آموزش خودبخششگری مبتنی بر کتاب‌درمانی در ارتقای مسئولیت‌پذیری و تمایل به جبران دانشجویان مؤثر بوده است. همچنین نتایج نشان داد اثرات مداخله در طول زمان (از پس آزمون تا پیگیری) پایدار بوده است. به طور کلی، خودبخششگری توانسته است با کاهش احساسات منفی و افزایش احساسات مثبت، تغییراتی را در مسئولیت پذیری فردی ایجاد کند و با افزایش راهبردهای سازگارانه در دانشجویان، تمایل به جبران را در آن‌ها ارتقاء بخشد. نتایج این تحقیق تلویحات مهمی در زمینه شیوه‌های آموزشی ترکیبی در ارتقاء خودبخششگری در بردارد.
